3 Haziran 2017'de Moskova'da çalıştığım dönemde Nazım Hikmeti anma törenine katılma fırsatı elde ettim.

Zülfü Liavaneli, Rutkay Aziz ve Sunay Akın gibi değerli sanatçıların da katılımı ile son derece güzel bir tören oldu.

Kapanış bölümünde ki tüm salonun da eşlik ederek söylediği Yiğidim Aslanım şarkısının da bulunduğu bölümü sizlerle de paylaşmak istedim. İyi seyirler.

Moskova'da çalıştığım zamanlardan bir video. Akşamları da oldukça ilginç oluyor Kzııl Meydan'da. Işıklandırma son derece güzel, mevsime göre çok güzel faaliyetler yapılıyor.

Kışların portatif bir buz pisti kuruluyor mesela. Baharları farklı lezzetlerin de bulunduğu çeşitli tezgahlar kuruluyor. Kurtuluş günlerinde resmi geçitlerde silahli araçlar da geçiyor ancak ortalık çok kalabalık olduğu için onun bir videosunu çekmedim.

Credit Europe Bank - Ukrayna'da yaklaşık 4 sene çalıştım, güzel bir çalışma grubu da kurdduğumuz bankadan ayrılma zamanı gelmişti artık.

Çalışma arkadaşlarıma bu yemek için teşekkür ederim, hep güzel anılarla hafızamda kalacak Ukrayna macerası benim için.

Bu video'da o yemek sırasında çalışma arkadaşlarımdan birisi olan Recai Girgin tarafından çekilmiş, iyi de olmuş çektiği, teşekkürler kendisine.

31 Aralık 2006 gecesinden bir şarkı. Babam Orhan Alıçlı başlıyor dayım Ekrem Alp katılıyor sonra. Söylenen şarkı da Mümkün mü Unutmak Güzelim.

Dayım Ekrem Alp ve arkadan sesi gelen kuzenim Çağatay Alp ne yazık ki aramızda değiller ama bir gün biryerlerde mutlaka görüşeceğiz, biliyorum.

31 Aralık 2006 gecesinden bir şarkı. Babam Orhan Alıçlı başlıyor dayım Ekrem Alp katılıyor sonra. Söylenen şarkı da Yörükde yaylasında yaylayamadım.

Dayım Ekrem Alp ve arkadan sesi gelen kuzenim Çağatay Alp ne yazık ki aramızda değiller ama bir gün biryerlerde mutlaka görüşeceğiz, biliyorum.

31 Aralık 2006 gecesinden bir şarkı. Babam Orhan Alıçlı başlıyor dayım Ekrem Alp katılıyor sonra. Söylenen şarkı da Batan Gün Kana Benziyor.

Dayım Ekrem Alp ve arkadan sesi gelen kuzenim Çağatay Alp ne yazık ki aramızda değiller ama bir gün biryerlerde mutlaka görüşeceğiz, biliyorum.

1954 yılında babam Orhan Alıçlı Almanya'ya birkaç aylığına eğitime gider. O sıralarda annem ile herhangi bir evlilik durumu yok henüz. Ancak babamın yaşadığı ise gelecekte nelerin olacağının göstergesi imiş gibi.

Babam ve dayımın Anamur - Ermenek arasında gençken katır sırtında maceraları.

2006 yılının sonunu dayımlarla birlikte getirdik. Herkeslerle birlikte olmak çok güzeldi. Aramızdan ayrılmış olanlarımız da hep kalbimizdeler. Bir gün biryerler buluşacağız, o gün gelene kadar bize sabırlar olsun.

Çok yakında yüklenecekler

Dalyan sahili olduğu gibi aslında Anamur ve Bozyazı sahilleri de ciddi şekilde Carettaların yumurtlama alanlarıdır

Özellikle gece vakitlerinde daha çok yumurtadan çıkan yavrular ne yazık ki sahilde gmrdükleri ışıkları Ay ışığı zannedip yanlış yöne doğru yani karaya doğru giderler. Bu noktada da ne yazık ki çoğu ölür

Bozyazı sahilinde bir gece oturuken sanki yer oynuyor gibi geldi, birde baktık ki bir sürü yavru çıkmış ve karaya doğru geliyor. Artık o sırada ne bulduysak elimizle toplayıp hepsini denize geri yolladık

Özellikle bu şekilde yavrulama yerlerini hiç değilse yavruların yumurtadan çıkış zamanların auygun olarak kıyı şeridinde ki lambaları kapatmak çok yararlı olacaktır.

Gençken oldukça uzun mesafeler yüzerdim, birkaç kilometrelik noktalara gidip gelirdik arkadaşlarla. Ancak sanıyorum hem zaman hem de yaş ilerledikçe uzunluklar da azaldı ve nefesler de tükendi

Sanıyorum biraz da ihmalkarlık da var insanın eski halinden uzaklaşmasına neden olan. Bu video'yu da kızımdan rica ettim çekmesini, bu sayede stilimin de ne kadar bozulduğunu da anlamış oldum.

Kendimize zaman ayırmalı ve iyi yaptığımız herşeyin körelmesini, bizi bırakıp gitmesini geciktirmeliyiz. 100 yaşına geldiğimizde de aynı şekilde yüzübilmeyi hayal ederim hep.

Bir turnuva sırasında çekilmiş kısa bir video. Teknik doğru olmasa da fena da değilimdir. Bir zamanlar İzmir Hilton'da yapılan turnuvada sanıyorum 1999 yılında Mart ayında 274 yaparak en yüksek skoru yapan kişi olmuştum.